Urla İskele’de uzuuuun bir kahvaltı sonrası saat 14:00 gibi koyulduk yola, 1.5 saati biraz geçti arabayla Şirince’ye varmamız. 2-3 saatlik mini mini bir gezi oldu bizimki.
İzmir il merkezine 83, Selçuk ilçe merkezine 8 km uzaklıkta Şirince.
Maya Takvimi’ne göre 21.Aralık.2012’de kopacak olan kıyamette güvenli bölge ilan edilmesiyle gündeme gelmişti. O zaman gelememiştik, kısmet bu seneyeymiş 😀
Evet, adı gibi şirin bir yer burası!
Rivayete göre, özgün adı Kırkınca imiş, zamanında dağlara vuran 40 kişiye ithafen verilmiş isim. Rum telaffuzunda Kirkice, Kirkince ve nihayet Çirkince gibi biçimler alan bu isim, Cumhuriyet’in ilk yıllarında dönemin İzmir valisi talimatıyla, Şirince şeklinde resmileştirilmiş.
19.yy’da bir Rum kasabası olan Şirince’den, 1923’deki mübadele sonucu Rumlar ayrılmış, Selanik ve Kavala’dan gelen mübadiller yerleştirilmiş.
Eski Şirince evleri genellikle iki (eğime göre bazen üç) katlı; alt kat ahır ve depo, çıkmalı üst kat yaşam alanı olarak kullanılırmış.
Köyün meyve şarabı ünlü. Karadutluyu denedim ben. İtiraf ediyorum şarap gibi gelmedi tadı ama güzeldi. Benim için biraz fazla tatlı olsa da 🙂
Bir dolu sokakta sağlı sollu tezgahlar ve dükkanlar var. Ev yapımı sabun ve zeytinyağı özlü krem en fazla satılan ürünler galiba, her yer onlarla dolu 🙂
Ufak alışveriş sonrası Vaftizci Aziz Yahya Kilisesi’ne yöneldik. İçerisinde okul, rahip evi, havuz ve çeşmenin bulunduğu yapı grubunun bir parçası bu kilise. Zamanında inşa edildikten sonra yıkılıyor ve 1805 yılında yeni bir kilise inşa ediliyor. Günümüzdeki yapı ise 1832 yılı onarımından kalan yapı. 1988-1993 yılları arasında Efes Müzesi tarafından restorasyon çalışmaları yürütülüyor. 2015-2016 yılları arasında da yapı restorasyon çalışmaları ile orijinaline uygun hale getiriliyor.
Bir de gelin-damat fotoğraf çekimine denk geldik kilisede. Kocaman gülümsemesiyle gelin süperdi-fotoğrafçıya poz verirken, bizi de es geçmedi :))
Molamızı Cici Şirince Mutfağı‘nın güzel enerjili bahçesinde verdik.
Bu Şirince insana acayip bir enerji veren bir yer! 😀
* Urla gezimizle ilgili yazımı okumak isterseniz lütfen tıklayın.
* Urla’dan ayrılıp İstanbul öncesi 1 gece de Alaçatı‘da kaldık. Kaç yıldır uzak kaldığım, eski uğrak yerimi özlemişim, onu belki sonra yazacağım…
* Alaçatı’ya gelmeden yolda bir kahve içimlik Germiyan‘a uğradık. O da burada 🙂
Başka seyahatlerde görüşmek üzere 🙂
gezİdil ! :) 